Μια διαφορετική προσέγγιση του δημοτικού τραγουδιού “Του γιοφυριού της Άρτας” από τους μαθητές του Γ1 και του Γ2!
Category Archives: Νέα Ελληνικά
“Δραματοποίηση Γ4”
Το δημοτικό τραγούδι «Του γιοφυριού της Άρτας», δραματοποίησαν οι μαθητές του Γ4 με την υποστήριξη της φιλολόγου τους, κ. Ειρήνης Πέπα. Η δραματοποίηση έγινε στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
Μέσω της δραματοποίησης, οι μαθητές εξερεύνησαν το περιεχόμενο, το πνεύμα και την ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι, εκφράστηκαν με δημιουργικό τρόπο, αναπτύσσοντας δεξιότητες στον τομέα των παραστατικών τεχνών, ενεπλάκησαν συναισθηματικά, ενισχύθηκε το ομαδικό πνεύμα και φυσικά, το απόλαυσαν!
“Πολυτροπικά κείμενα από το Α3”
Με χαρά και υπερηφάνεια παρουσιάζουμε τα πολυτροπικά κείμενα που δημιουργήθηκαν από μαθητές/τριες του Α3, έχοντας εργαστεί ομαδοσυνεργατικά.
Τα πολυτροπικά κείμενα δεν είναι απλά κείμενα. Είναι αποτέλεσμα φαντασίας και έρευνας και καθένα τους διηγείται μια μοναδική ιστορία, ένα μοναδικό μήνυμα που αντανακλά απόψεις και ανησυχίες των μαθητών μας για τον κόσμο γύρω τους.
Η αξία της ομαδικής εργασίας είναι ανεκτίμητη, καθώς μέσω αυτής οι μαθητές ανακαλύπτουν τη σημασία της αλληλοσυμπλήρωσης, της ανοιχτής επικοινωνίας και της αμοιβαίας και σεβαστής αξιολόγησης. Καθώς συνεργάζονται, μαθαίνουν να ακούν τις απόψεις των άλλων και να εκτιμούν διαφορετικές προσεγγίσεις.
Τα κείμενα δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας (3η Ενότητα), με τη διακριτική καθοδήγηση των Φιλολόγων, Φραγκάκη Ειρήνης και Λαιμοδέτη Ευγενίας.
Απολαύστε το ταξίδι στον κόσμο της δημιουργικότητας και της αυτοέκφρασης, παρακολουθώντας το βίντεο στο κανάλι μας στο YouTube!
“Δειγματική Διδασκαλία”
Την δειγματική διδασκαλία παρακολούθησαν εκπαιδευτικοί, Φιλόλογοι του σχολείου μας.
Επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο
Στα πλαίσια της διδασκαλίας της 6ης Ενότητας της Νεοελληνικής Γλώσσας, “Οι δημιουργικές δραστηριότητες στη ζωή μου”, το τμήμα Α2 του σχολείου μας επισκέφθηκε σήμερα το Ναυτικό Μουσείο Χίου.
Αφού παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον την ξενάγηση, οι μαθητές εργάστηκαν ομαδοσυνεργατικά στην αυλή του Μουσείου και εμπνεύστηκαν από τα εκθέματα και απ’ τον ήλιο του Μάρτη, παράγοντας δικά τους πολυτροπικά κείμενα, τα οποία θα ολοκληρώσουν τις επόμενες ημέρες…
21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Το χθεσινό μάθημα της Λογοτεχνίας, δεν θα μπορούσε να μην είναι αφιερωμένο στην Ποίηση…
Οι μαθήτριες και μαθητές του Α2, παίζοντας το “Παιχνίδι του διπλωμένου χαρτιού”, έγιναν ποιήτριες και ποιητές, συνθέτοντας το δικό τους Ποίημα για την Ποίηση!
Αφέθηκαν στη φαντασία τους, ξεδιπλώθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και συνάμα συγκινητικό, αποκαλύπτοντάς μας – για ακόμη μια φορά – τους τρυφερούς θησαυρούς που κρύβει μέσα της η ψυχή των εφήβων…
Ιδού το αποτέλεσμα:
Ποίηση είναι…
Να μιλάς με λόγια γλυκά για μια σκληρή πραγματικότητα…
Η καρδιά που χτυπά ασταμάτητα…
Μια καταπακτή για έναν κόσμο που διαφέρει από τον πραγματικό…
Χαρά ζωής για τους ανθρώπους…
Ό, τι είναι τ’ άστρα για τη νύχτα…
Φαντασία!
Έμπνευση!
Η ελευθερία της έκφρασης της ψυχής μας…
Ένα λουλούδι που ανθίζει μέσα από τους στίχους…
Ένα ξέσπασμα του εαυτού, που δεν έχουμε δει έως τώρα, επειδή το έχουμε κρύψει βαθιά μέσα μας…
Είναι ένα πουλί στην άκρη της θάλασσας…
Ένας τρόπος να δείξεις στον άλλον πως τον αγαπάς, χωρίς να το καταλάβει…
Άνοιξη, όχι μόνο για μένα αλλά και για εσένα……
αν ο έρωτας ήταν αθώος…
Λέξεις, που μερικές φορές έχουν δύο πρόσωπα…
Η αγάπη και τα συναισθήματα των ανθρώπων…
Ένα εξωπραγματικό όνειρο, που καλύπτει την πραγματικότητα…
Είναι η απαλή κίνηση των σύννεφων…
Η στοργή που έχει μια μητέρα για το γιο της…
Η λαμπρή πλευρά της ψυχής μας…
Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος εκφράζει τα συναισθήματά του…
Ποίηση είναι η κάμπια που γίνεται πεταλούδα…
21 Μαρτίου 2023
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Α2 2ου Γυμνασίου Χίου
Διαθεματική δραστηριότητα
Διδάσκοντας Νεοελληνική Λογοτεχνία στη Γ’ Γυμνασίου, ανακαλύπτουμε μικρά, εκκολαπτόμενα συγγραφικά ταλέντα! Απολαύστε το κείμενο της Ευγενίας – Μαρκέλλας Κονταξάκη από το Γ3!
Κι ενώ στεκόμουν και καμάρωνα εκείνο το βαθυγάλανο μεταξωτό φόρεμα με τις ανάλαφρες σούρες σε μια βιτρίνα της Ερμού, η ματιά μου συναντήθηκε με μια άλλη, καστανή, ζεστή, σα ζωγραφισμένη στο τζάμι του μαγαζιού, έκπληκτη, απορημένη μα συνάμα και οικεία.
Ήταν 20 Δεκεμβρίου του 2053 και στην αγορά ξεχυνόταν μια λαοθάλασσα. Μικροί και μεγάλοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, φοιτητές, άνθρωποι ντυμένοι γιορτινά, άλλοι με στολές αστείες κι άλλοι με ενδυμασίες επίσημες. Άνθρωποι που φαίνονταν συντηρητικά ντυμένοι κι άλλοι με τατουάζ και σκουλαρίκια. Άλλοι τρέχοντας με τις μηχανές κι άλλοι τσουλώντας καρότσια με μωρά, μυρίζοντας ναφθαλίνη ή κάποιο ακριβό άρωμα, όλοι τόσο αλλιώτικοι, μα όλοι κινούσαν βιαστικά να κάνουν τις τελευταίες αγορές πριν τα Χριστούγεννα.
Κι ενώ καμάρωνα το βαθυγάλανο φόρεμα με τις ανάλαφρες σούρες με τόση αφοσίωση, το καστανό βλέμμα, σα ληστής, γρήγορα κι αβίαστα μου έκλεψε την προσοχή. Όχι για το χρώμα του ή για τη θωριά του, μα για τον τρόπο που με κοιτούσε , σα να μου λέει: «Με θυμάσαι;».
– Ναι! Βέβαια σε θυμάμαι!
Μου ξέφυγε η απάντηση που υπολόγιζα να δώσω νοερά στην παλιά μου συμμαθήτρια, την Άννα. Τράβηξα τότε απότομα το πρόσωπο μου από τη βιτρίνα για να σιγουρευτώ πως το καστανό βλέμμα απευθυνόταν πραγματικά σε μένα και όχι στο βαθυγάλανο φόρεμα, που ήξερα πως για μήνες ακόμα δε θα μπορούσα να φορέσω. Εκείνη γέλασε με την αντίδραση μου και, αφήνοντας τις σακούλες με τα ψώνια που κρατούσε, με αγκάλιασε.
– Ευγενία! Δεν έχεις αλλάξει καθόλου από το γυμνάσιο! Πάντα με την ίδια τρέλα και αυθορμητισμό! Όπως τότε , στο μάθημα του Κουγιούλη, είπε αφήνοντας ένα γέλιο να διακόψει τη φράση της.
– Χα χα, λες ε; Δεν ξέρω αν ισχύει και τόσο αυτό πλέον. Οι υποχρεώσεις δε σηκώνουν και πολύ αυθορμητισμό.
Έκανα μια παύση αναστενάζοντας σιγανά:
– Εσύ όμως… σαν να μην πέρασε μια μέρα από πάνω σου! Πες μου, τι σε φέρνει εδώ; Γιορτινές μέρες θα περίμενε κανείς να είσαι στο νησί.
– Η αλήθεια είναι ότι μετά τον γάμο μου, σπάνια επισκέπτομαι τη Χίο. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα τα ταξίδια, ιδίως με τα παιδιά…
Πριν προλάβω να ρωτήσω περισσότερα, παρατήρησα για πρώτη φορά δυο μικρά κοριτσάκια, ντυμένα ασορτί, να ξεπετάγονται πίσω απ’ την πλάτη της Άννας.
– Αναστασία, Μελίνα, πείτε γεια μη ντρέπεστε.
Παρότρυνε τα κοριτσάκια να αφήσουν τη μακριά καμπαρντίνα της και να με χαιρετήσουν, όπως και έκαναν.
– Η κυρία Ευγενία ήταν συμμαθήτριά μου στο γυμνάσιο. Καθόμασταν κάθε χρονιά δίπλα μάλιστα, μέχρι να μας αλλάξουν θέση βέβαια, είπε χαριτολογώντας και ξεσπάσαμε και οι δύο σε γέλια.
– Μα τι όμορφα κορίτσια και τι ωραίες πλεξούδες είναι αυτές! Πόσων χρονών είστε;
– Εφτά!
– Όπως ο μικρός μου γιος! Θα κάνατε υπέροχη παρέα, είμαι σίγουρη.
– Γιος ακούω, με διέκοψε η Άννα. Ώστε έκανες τελικά την οικογένεια που ονειρευόσουν από το δημοτικό!
– Ναι, έχω δύο γιους, τον Στέλιο που είναι εφτά και τον Αντώνη, σε δύο μέρες κλείνει τα 12!
– Πόσο χαρούμενη είμαι για εσένα, αν και από μικρή μας έλεγες συνεχώς πόσο ήθελες μια κόρη…
Αναφώνησε, όταν το καστανό της βλέμμα ξέφυγε για λίγο προς την κοιλιά μου, που ασύμμετρα διαγραφόταν μέσα από το βαρύ παλτό που φορούσα. Χαμογέλασα, βλέποντάς την να συνειδητοποιεί το αδιάκριτο της ματιάς της και να απολογείται και την καθησύχασα λέγοντας:
– Ναι, αυτό που νομίζεις είναι, κοριτσάκι!
Για άλλη μια φορά αγκαλιαστήκαμε χαρούμενες και συγκινημένες.
Το νοσταλγικό αυτό κλίμα έμελλε να διακόψει η μικρή Αναστασία – νομίζω δηλαδή, γιατί μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό – που τραβώντας την καμπαρντίνα της Άννας, της έδειξε το ρολόι της. Είχαμε ακόμα πολλά να πούμε αλλά τα μαγαζιά θα έκλειναν όπου να ΄ναι και δεν είχα καμία όρεξη να ακούω τον Στέλιο να παραπονιέται που δεν πρόλαβα να του αγοράσω εκείνο το αυτοκινητάκι. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα στα γρήγορα, με την υπόσχεση να κανονίσουμε για καφέ – κι ας γνωρίζουν όλοι πως αυτές οι υποσχέσεις μεταξύ των μεγάλων δεν τηρούνται – αποχαιρετήσαμε η μία την άλλη χαρούμενες.
Ένα δάκρυ άφησε το καστανό της βλέμμα και διέσχισε το μάγουλό της για να φτάσει στο – παιδικό της ακόμα – χαμόγελο.
– Αν δεν τα πούμε, καλά Χριστούγεννα, είπαμε η μια στην άλλη και το ενδιαφέρον μου επέστρεψε στο βαθυγάλανο φόρεμα.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2023
ΕΥΓΕΝΙΑ-ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΚΟΝΤΑΞΑΚΗ
2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΧΙΟΥ
ΤΜΗΜΑ Γ3
Διεξαγωγή Debate
- Το σχολείο βοηθά τα παιδιά να κατακτήσουν με επάρκεια τη γλώσσα μας ή όχι;
- Η γλώσσα των νέων θέτει σε κίνδυνο ή εμπλουτίζει την επίσημη γλώσσα;
- Κινδυνεύει ή όχι η γλώσσα μας από τη γλωσσομάθεια;
Είναι ερωτήματα που τέθηκαν από μαθητές και απαντήθηκαν από συμμαθητές τους στο πλαίσιο ενός Debate που έλαβε χώρα μετά την ολοκλήρωση της σχετικής ενότητας στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, στο τμήμα Γ1.
Ο κακός μαθητής
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας , διδάχτηκε στο τμήμα Γ4 το κείμενο του Α. Λασκαράτου, «Ο κακός μαθητής». Η μαθήτρια Κωνσταντίνα Σέργη ανταποκρίθηκε άμεσα στην πρόταση – πρόκληση της καθηγήτριας Ειρ. Πέπα και μετέφερε τα μηνύματα του κειμένου σε στίχους που έντυσε με την κατάλληλη μουσική. Το αποτέλεσμα ενθουσίασε τους συμμαθητές της που το τραγούδησαν και το χόρεψαν.
Σας καλούμε να τους απολαύσετε και (γιατί όχι;) να τραγουδήσετε και να χορέψετε μαζί τους!!
Για το βίντεο που θα παρακολουθήσετε βοήθησαν οι καθηγητές:
Σκίτσα:Δημητριάδου Εύα, καθ. Καλλιτεχνικών
Επιμέλεια Μουσικής:Τσαγκάτου Ασπασία, Καθ. Μουσικής
Βίντεο, Μοντάζ:Νίκη Κοντού, καθ. Φυσικής Αγωγής
Ευχαριστούμε τη Διευθύντρια κ. Δ. Μουτάφη, που ενθαρρύνει και στηρίζει κάθε δημιουργική προσπάθεια καθηγητών και μαθητών.
Ο κακός μαθητής
(Η περιγραφή ανθρώπινων τύπων ανήκει στο γνωστό από τον 4ο αι. π.Χ. λογοτεχνικό είδος «χαρακτήρες». O Λασκαράτος άρχισε τη συγγραφή του αυτή γύρω στα 1880 και το 1886 εξέδωσε στην Κεφαλλονιά συγκεντρωμένους τους χαρακτήρες του με τον τίτλο Ιδού ο άνθρωπος. Στο βιβλίο αυτό συνεξετάζονται 126 ανθρώπινοι τύποι-χαρακτήρες, τους οποίους δημιούργησε ο Λασκαράτος, παρατηρώντας με σατιρική διάθεση τα ήθη και τις αντιλήψεις των συμπατριωτών του.)
Εξαιρώ τον μαθητήν του Πανεπιστημίου. Τούτος υποθέτεται ενήλικος, και θαν έχει ακολούθως άλλη γνώση, άλλη διαγωγή. Εννοώ δε τον μαθητήν των κατωτέρων εχπαιδευτηρίων. Τούτος, ως επί το πλείστον, δεν εννοεί και δεν εχτιμά την αξίαν της μαθήσεως. Πηγαίνει στο σχολείον, επειδή εσυνήθισε έως από νήπιο να πηγαίνει· επειδή οι γονείς του τόνε θέλουνε να εξακολουθεί να πηγαίνει, και επειδή βλέπει που και τ’ άλλα παιδιά πηγαίνουνε· αλλά στο σχολείον του γυρεύει κάθε άλλο, παρά να μάθει. Η κλάση* δι’ αυτόν είναι ένα είδος συνεταιρισμού, όπου εντός ολίγου και αυτός συνεταιρίζεται*. Και επειδή σ’ εκείνην την ηλικία τα αισθήματα και τα φρονήματα λίγο διαφέρουν μεταξύ των συμμαθητών, δεν θ’ αργήσουνε συμφωνούντες να εύρουνε πως οι εορτές, και κάθε άλλο που ελευθερώνει από την αηδία του μαθήματος, είναι ευτύχημα, και να συνομόνονται*, διά να υποχρεώνουνε τους καθηγητάς να εορτάζουνε. Δεν φθάνει. Εντός του σχολαστικού* χρόνου τα εχπαιδευτήρια έχουνε διακοπές, κάποτε από πολλές ημέρες, και το καλοκαίρι μίαν από μήνες. O δε τοιούτος μαθητής, σ’ όλες όσες διακοπές, δεν ανοίγει ποτέ βιβλίο. Παρομοίως όταν ξημερώνει εορτή, δεν πιάνει μήτε τότε βιβλίο. Και πραγματικώς, τι νόημα ήθελ’ έχει η σπουδή του εκείνην την βραδιά, αφού σκοπός της σπουδής του δεν είναι η προκοπή του, αλλά το να μπορέσει να πει το μάθημα, και μάθημα την ακόλουθην ημέρα δεν είναι; |
Επειδή δε, πηγαίνοντας εις το σχολείον, μόνος του σκοπός είναι να πει το μάθημα και αν δυνατόν να περάσει, κάθε απάτη προς τον καθηγητήν του είναι χρήσιμη, και τη μεταχειρίζεται προθύμως.
Εις δε τες προετοιμασίες του διά τες εξέτασες της χρονιάς, ο κακός μαθητής, αντί να βαλθεί να συνάξει με τον νουν του όλες τες γνώσες, οπού εις τον σχολαστικόν χρόνον απόχτησε, και ναν τες οικειοποιήσει στον εαυτόν του διά της επανειλημμένης μελέτης, ετοιμάζει μόνον καλά κακά τα μέρη εκείνα, που σε κάθε βιβλίο νομίζει πιθανόν να εξετασθεί· και καλεί διά την στιγμήν της εξετάσεως μαθητάδες φίλους του, οι οποίοι στεκόμενοι οπίσωθέ του τον βοηθούν κρυφά στες απόκρισες.
Με τούτον τον τρόπον ο τοιούτος μαθητής ελπίζει να περάσει. Αν δε αποτύχει,… οι καθηγηταί τον αδικήσανε!
Αλλ’ ο τοιούτος μαθητής αξαίνει* αμαθής. Και όταν εις ανδρικήν ηλικίαν, είναι ανίκανος και ανάξιος διά κάθε εργασίαν. Συγκαταλογίζεται* με τους χυδαίους* και δεν έχει να προσμείνει παρά την αψηφισίαν* των συμπολιτών του.
Α. Λασκαράτος, Ιδού ο άνθρωπος, Ερμής
Προβολή βίντεο στον παρακάτω σύνδεσμο:
Δειγματική διδασκαλία
Την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του σχολείου ανοιχτή δειγματική διδασκαλία στη Νεοελληνική Γλώσσα της Α’ Γυμνασίου:Γνωριμία με το Διαδικτυακό Λεξικό “Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα”, από τον καθηγητή του σχολείου και ενδοσχολικό Συντονιστή τάξεων, κο Στυλιανό Σαλαγάρα ΠΕ02.
Παρακολούθησαν μαθητές, συνάδελφοι του σχολείου και ο Σύμβουλος Φιλολόγων Δρ. κος Χαβιάρας Νικόλαος κλάδου ΠΕ02.Μετά το πέρας της διδασκαλίας ακολούθησε συζήτηση – ανατροφοδότηση.